به گزارش آوای تبریز، اسماعیل چمنی با اشاره به مشکلات هنر صنعت فرش در طی سالیان اخیر، گفت: حجم صادرات ایران در طی یک دهه گذشته به یک دهم رسیده و از ۵۰۰ میلیون دلار در سال به کمتر از ۵۰ میلیون دلار کاهش یافته است.
وی سپس در خصوص نمایشگاه فرش تهران و ایرادات متعدد این نمایشگاه تصریح کرد: انتظار می‌رفت مرکز ملی فرش ایران و برگزارکنندگان نمایشگاه، با درک دقیق این محدودیت‌ها، دغدغه اصلی خود را تشویق تولیدکنندگان و صادرکنندگان و جلب رضایت آنها قرار می‌دهند اما برخوردهای تبعیض آمیز و رفتارهای غیرمحترمانه مجریان با صادرکنندگان مجرب و شرکت کنندگان در این نمایشگاه، نه تنها آنها را برای تولید و تجارت و صادرات بیشتر ترغیب نکرد که موجب دل آزردگی آنان شد. به قول معروف: «از قضا سرکنجبین صفرا فزود!»
وی این دوره از نمایشگاه را ضعیف‌ترین نمایشگاه در طول ۳۰ دوره از برگزاری آن دانست و افزود: وعده‌های داده شده و اهداف تعریف شده برای این نمایشگاه هیچ کدام عملی نشد. وعده‌هایی مانند: برنامه ریزی برای حل مشکلات، انعکاس و انتقال مشکلات این صنعت به مسئولان، تبیین موانع و نقاط ضعف این صنعت، ایجاد بسترهای مناسب برای سرمایه گذاری‌های داخلی و خارجی، ایجاد ارتباط مستقیم و رو در رو میان تولیدکنندگان، مصرف کنندگان و صادرکنندگان، دعوت از مهمانان ویژه، اطلاع رسانی کافی و هدفمند، در عمل عقیم ماند و صرفاً به دکانی تبدیل شد برای مجریان و تبلیغ فردی و شهرت بازی برخی مسئولان!
چمنی با بیان اینکه این نمایشگاه می‌توانست محملی برای توسعه زنجیره ارزش فرش دستباف از تولید، اشتغال تا صادرات باشد خاطرنشان کرد: کمترین بهایی به حلقه‌های این زنجیر طویل و مهم تولید کشور داده نشد. در حالی که براساس آمارها دو میلیون بافنده فرش و دست اندرکار تولید و عرضه این کالای استراتژیک در کشور به طور مستقیم از طریق فرش، امرار معاش می‌کنند که با احتساب خانواده‌های آنها می‌توان چنین نتیجه گرفت که حداقل هشت میلیون ایرانی زیر سایه و چتر این درخت تناور زندگی می‌کنند. بنابراین با توجه به این موقعیت و ظرفیت حساس و مهم انتظار می‌رفت که برگزارکنندگان آن، با دقت و حساسیت بیشتری به موضوع می‌نگریستند در حالی که صرفاً برای خالی نبودن عریضه و رفع تکلیف! نسبت به برپایی و تبلیغ آن اقدام کردند.
چمنی از اجحاف و تبعیض صورت گرفته توسط برگزارکنندگان در اعطای غرفه مناسب به شرکت کنندگان هم انتقاد کرد و افزود: متأسفانه شاهد بودیم که بدون توجه به سابقه، اثربخشی و نقش شرکت کنندگان، بهترین غرفه‌ها در بین نورچشمی‌ها توزیع شد و به کارآفرینان برتر و تولیدکنندگان شاخص کمتر بهایی داده نشد. ضمن آنکه قیمت‌های سرسام آور غرفه‌ها، دیگر امیدی برای حضور در نمایشگاه‌های مشابه بعدی برای شرکت کنندگان باقی نگذاشت. ظاهراً، این نمایشگاه، فرصتی برای کسب سودهای کلان برای برگزارکنندگان بود و نه معرفی توانمندی‌های هنرصنعت فرش!
چمنی، عدم اختصاص غرفه ویژه و رایگان برای اساتید پیشکسوت این حوزه، طراحان و روفه گران و … را یکی دیگر از ضعف‌های عمده نمایشگاه امسال دانست و گفت: این اساتید، در طول برگزاری نمایشگاه، توضیحات لازم را به بازدیدکنندگان ارائه می‌کردند و آنها را با سختی‌ها و ریزه کاری‌های این صنعت آشنا می‌کردند اما متأسفانه در این دوره، این مسأله مغفول ماند. همین موضوع نشان می‌دهد که نگاه برگزارکنندگان بیشتر مادی و کسب درآمد بوده و اهمیتی برای پیشکسوتان و اساتید فن قائل نیستند.
وی ابراز امیدواری کرد: انتظار می‌رود در نمایشگاه‌های بعدی با تحقیق و آسیب شناسی هوشمندانه و مشورت با اهل فن و فعالین این حوزه، معایب و نواقص این نمایشگاه سالانه مرتفع شده و ضمن دلجویی از شرکت کنندگان، گام‌های مؤثری در راستای توسعه صادرات و افزایش تولید فرش برداشته شود.
ثبت دیدگاه