به گزارش آوای تبریز، عضو هیأت علمی گروه میراث طبیعی پژوهشگاه میراث فرهنگی و زمین‌شناس که «اثرات محیطی ـ ساختاری ناپایداری‌های زمین در دشت تبریز» را به مناسبت سال آذربایجان شرقی ۱۴۰۳ بررسی و مطالعه کرده و نتیجه آن را در سال ۲۰۲۴ که از سوی ایکوموس (شورای جهانی بناها و محوطه های تاریخی) سال «بحران‌ها و منازعات از دریچه منشور ونیز» نام گرفته، ارائه کرده است
صادقی گفت: مطالعات ما در استان آذربایجان شرقی نشان می‌دهد ۹۰ درصد ناپایداری‌هایی که امروز در سطح دشت تبریز مشاهده می‌کنیم، برگرفته از حرکات تکتونیکی است.
عضو هیأت علمی گروه میراث طبیعی پژوهشگاه میراث فرهنگی با طرح این پرسش که اگر شواهد فرونشست را به آن معنی مصطلح در دشت تبریز مشاهده نمی‌کنیم پس چه رخداد و پدیده‌ای بحران‌آمیز شده است؟ توضیح داد: دقیقاً چالش ما همین مسئله بود، چون فرونشست را در این منطقه به آن تعریف که باید، نداریم.
شهر تبریز گوشه شمال خاوری (شرق) دشت تبریز را تشکیل می‌دهد، این دشت پهنه‌ای است که شهرستان‌های دیگری را تا حوزه دریاچه ارومیه در برمی‌گیرد، مثلثی که در آن شهر تبریز هم واقع شده است و در سال‌های اخیر ناپایداری‌های زمین را در آنجا مشاهده کردیم که در بعضی شهرستان‌ها، فرونشست‌ها عامل آن بوده است.
او اضافه کرد: سال ۱۳۹۸ در محله‌های مختلف تبریز از جمله «بارون آواک» (این محله پس از دورهٔ ناصرالدین‌شاه به سکونتگاه اصلی مردم ارمنی تبریز تبدیل شد)، در پی یک عملیات عمرانی، نشستی فراتر از پیش‌بینی‌های برداشت‌های عمرانی اتفاق افتاد. در واقع حدس می‌زدند اگر در این منطقه گودبرداری کنند مقداری از خاک فرو خواهد ریخت، ولی این اتفاق در مقیاس خیلی گسترده و با حرکات عمرانی رخ داد.
او گفت: از اتفاق رخ داده به این نتیجه اولیه رسیدیم که در برخی نقاط دشت تبریز پدیده فرونشست به صورت طبیعی اتفاق نیفتاده است، یعنی افت به حدی نبوده که فرونشست به صورت مستقیم اتفاق افتد، ولی بعضی جاها به آستانه ناپایداری در اثر تغییرات فشار منفذی رسیده‌ایم که می‌تواند با یکسری حرکات کوچک مثل عملیات عمرانی تحریک شود تا نشست زمین اتفاق افتد!
صادقی فرشباف با طرح این مسئله که زمین‌لرزه در دشت تبریز، سازه‌های میراثی را به چه شکل تهدید می‌کند؟ گفت: متاسفانه بیشتر سازه‌های میراثی و خانه‌های تاریخی تبریز در پهنه‌هایی با پایداری پایین زمین قرار دارند و یا در قسمت‌های لرزه‌خیز شهر قرار گرفته‌اند.
صادقی فرشباف در پاسخ به این پرسش که با توجه به مطالعات و بررسی انجام شده، مشخصا کدام آثار تاریخی در تبریز در آستانه تهدید قرار دارند؟ اظهار کرد: سال ۱۴۰۲ مطالعاتی روی خانه تاریخی «علی مسیو» توسط غلامی و همکاران (۱۴۰۲) انجام شده است که نشان می‌دهد ایمنی لرزه‌ای نشان می‌دهد این بنای آجری در منطقه ۳ در حالت حد نهایی ایمن نیست، اما در حالت حد آسیب‌پذیری ایمنی مناسبی را نشان می‌دهد. بنابراین اگر در نزدیکی همین خانه، ساخت‌وسازهایی را داشته باشیم که ملاحظات یاد شده رعایت نشود، می‌تواند این خانه را به سمت ناپایداری ببرد.
این زمین‌شناس ادامه داد: بحث دیگر مقاوم‌سازی است. خانه‌های تاریخی را در پهنه دشت تبریز و در شهر تبریز داریم، مثل خانه‌های «امیرکبیر»، «امیر نظام گروسی» (موزه قاجار)، ساختمان شهرداری و همچنین خانه‌های «بهنام»، «گنجه‌ای‌زاده» و «حریری» و خانه‌های دیگری از این طیف که در پهنه‌های لرزه‌خیز تبریز قرار دارند. طبیعتاً نمی‌توان این سازه‌ها را که بسیاری از سازه‌های تاریخی آن در مناطق ناپایدار قرار دارند، جابجا کرد ولی با بهره‌مندی از تیم های متخصص در علوم زمین، عمران و معماری می توان همانند ایتالیا این سازه‌ها را مدیریت و مقاوم‌سازی ساختمان‌ها را به نحو مطلوب اعمال کرد.
او درباره دیگر سازه‌های در خطر این منطقه، گفت: براساس شواهد زمین ساختی در خاستگاه سازه مسجد «عون بن علی» در کوه عینالی، ترک خودردگی‌ها در حتی ستون‌های این سازه به خاطر ناپایداری‌های زمین در ارتباط با حرکات امتداد لغزِ گسل شمال تبریز است
ثبت دیدگاه