به گزارش آوای تبریز، اخیراً، قطع درختان گلستان باغی در تبریز، که به‌عنوان یکی از آثار ثبت ملی در میراث فرهنگی و گردشگری کشور شناخته می‌شود، اعتراضات گسترده‌ای را از سوی اهالی فرهنگ، رسانه و کنشگران اجتماعی برانگیخته است. این اقدام نه تنها تهدیدی برای محیط زیست محسوب می‌شود، بلکه به چالشی جدی برای هویت فرهنگی و تاریخی شهر تبدیل شده است.
موضع مسئولان حامی طرح
فرماندار تبریز، یونس فاتح، و خلیل اللهی، رئیس دادگستری استان آذربایجان شرقی، بر ضرورت احداث کلانتری در این منطقه تأکید می‌کنند و این اقدام را راه‌حلی برای کنترل جرایم و بزه‌کاری‌ها می‌دانند. اما آیا واقعاً ساخت یک کلانتری در دل این باغ، که هویت تاریخی آن را تهدید می‌کند، می‌تواند مشکلات اجتماعی را حل کند؟
انتقادات شورا و کارشناسان
اعضای شورای شهر، این طرح را بدون مجوز و نوعی دهن‌کجی به قانون تلقی می‌کنند. برخی صاحب‌نظران معتقدند که می‌توان با ادامه استقرار همان کانکس در ضلع شمال شرقی گلستان باغی، نیازهای امنیتی را برآورده کرد. فاصله کلانتری ۱۶ تا این منطقه تنها ۷۰۰ متر است؛ بنابراین، اگر اراده‌ای برای ساماندهی اوضاع وجود داشته باشد، نیازی به ساخت و ساز در دل این پارک نیست.
میراث فرهنگی در برابر جاذبه‌های اقتصادی
این سوال جدی که چرا زمین موسوم به چوخورلار، که متعلق به شهرداری است، به‌دلیل پتانسیل ساخت پاساژ و درآمدزایی، به‌عنوان زمین مناسب برای ساخت کلانتری انتخاب نشده است؟
بله؛ این تصمیم به وضوح نشان‌دهنده اولویت‌دهی به درآمدزایی بر حفظ میراث و هویت تاریخی شهر است. آیا واقعاً نمی‌توان ثروت حاصل از ساخت پاساژ را بر میراث فرهنگی و هویت تاریخی ترجیح داد؟
قطع درختان گلستان باغی، برای ایجاد امنیت و ساماندهی اجتماعی، به تضعیف هویت فرهنگی تاریخی و از دست رفتن منابع طبیعی ارزشمند منجر می‌شود.
آیا واقعاً ارزش‌های اقتصادی می‌توانند بر میراث فرهنگی و هویت تاریخی غلبه کنند؟ نیاز به همگرایی اجتماعی و فرهنگی برای حفاظت از این باغ و تأکید بر راهکارهای جایگزین احساس می‌شود. جامعه باید به اهمیت حفظ این میراث توجه کند و در برابر تصمیمات ناپخته و آسیب‌زننده ایستادگی کند.
ثبت دیدگاه